skąd się wzięłam?
- mac
- Jestem śliwką. Tworzono juz teorie, że śliwka była owocem grzechu pierworodnego, a nawet że jego przyczyną. Cóż... w dziecięcym wierszyku do fartuszka spadła gruszka, spadły grzecznie dwa jabłuszka a śliweczka... spaść nie chciała! Bo ja zawsze muszę po swojemu :D
środa, 30 czerwca 2010
PRZYGODA ŻYCIA
Dziś zaczynam przygodę życia - wyprawę przez Azję Centralną, Południowo -Wschodnią i na kraniec mapy Jak Bóg da/Jak Boh da/Inszallach! Relacje na bieżąco tutaj :)
Egipt 2010
Jaka była ta podróż? Dokąd doprowadziła mnie ta droga?
Do mego wnętrza. Odnalazłam w sobie nowe pokłady… pasji, namiętności, życia. Nabrałam dystansu. Poznałam beduińska prostotę szczęśliwego życia. Przekonałam się jak niewiele człowiek potrzebuje i jak jednocześnie ważna jest nasza otwartość i szacunek dla tradycji, religii.
Egipt to kraj słońca. Słońce w ludzkich oczach i sercach. Kraj szlachetności, gościnności. Ale też powszechnej korupcji, bakszyszu i naciągactwa. Kraj, gdzie wszystko może być na sprzedaż, wszystko można kupić. Gdzie muzeum wygląda jak skład budowlany, a byle budowla jak muzeum. To także kraj ogromnej biedy i bogatych turystów. Krak szacunku oraz segregacji i dyskryminacji ze względu na płeć.
Egipt to magiczne miejsce, gdzie czułam się szczęśliwa. Dzięki odkryciu jak proste może być życie, jak naturalne są nasze potrzeby i łatwe ich zaspokojenie, żyłam w zgodzie ze sobą, ze swoją naturą. Z wszystkimi wokół.
Egipska namiętność życia, intensywność doznań… czerpią życie pełnymi garściami. Żyją tak jak jedzą; zachłannie, ciesząc się chwilą, smakując. Sięgają po to, czego pragną. Są przy tym niepoprawnymi optymistami.
Pomimo całego tego powszechnie znanego naciągactwa są honorowi i raz danego słowa dotrzymują z radością. Potrafią sprawić, że przybysz czuje się ich przyjacielem. Jak w beduińskim Marine Camp, gdzie przybywasz jako gość, a żyjesz jak przyjaciel.
To kraj, w którym dosłownie wszystko podlega negocjacji, bo każda usługa czy towar jest po prostu warta tyle, ile jesteś gotów za nią zapłacić. I jest to system, w którym płacąc, masz satysfakcję osiągniętej ceny.
Podróżowanie po Egipcie jest bajecznie proste. Ze względów organizacyjnych to zatem zapewne niezłe preludium do wędrówek po Afryce. Trzeba jednak wierzyć przeznaczeniu i dać się prowadzić przez los. Wierzyłam tam w zabobony, znaki, amulety. Wszyscy wierzyli. I one tam działały :D
Do mego wnętrza. Odnalazłam w sobie nowe pokłady… pasji, namiętności, życia. Nabrałam dystansu. Poznałam beduińska prostotę szczęśliwego życia. Przekonałam się jak niewiele człowiek potrzebuje i jak jednocześnie ważna jest nasza otwartość i szacunek dla tradycji, religii.
Egipt to kraj słońca. Słońce w ludzkich oczach i sercach. Kraj szlachetności, gościnności. Ale też powszechnej korupcji, bakszyszu i naciągactwa. Kraj, gdzie wszystko może być na sprzedaż, wszystko można kupić. Gdzie muzeum wygląda jak skład budowlany, a byle budowla jak muzeum. To także kraj ogromnej biedy i bogatych turystów. Krak szacunku oraz segregacji i dyskryminacji ze względu na płeć.
Egipt to magiczne miejsce, gdzie czułam się szczęśliwa. Dzięki odkryciu jak proste może być życie, jak naturalne są nasze potrzeby i łatwe ich zaspokojenie, żyłam w zgodzie ze sobą, ze swoją naturą. Z wszystkimi wokół.
Egipska namiętność życia, intensywność doznań… czerpią życie pełnymi garściami. Żyją tak jak jedzą; zachłannie, ciesząc się chwilą, smakując. Sięgają po to, czego pragną. Są przy tym niepoprawnymi optymistami.
Pomimo całego tego powszechnie znanego naciągactwa są honorowi i raz danego słowa dotrzymują z radością. Potrafią sprawić, że przybysz czuje się ich przyjacielem. Jak w beduińskim Marine Camp, gdzie przybywasz jako gość, a żyjesz jak przyjaciel.
To kraj, w którym dosłownie wszystko podlega negocjacji, bo każda usługa czy towar jest po prostu warta tyle, ile jesteś gotów za nią zapłacić. I jest to system, w którym płacąc, masz satysfakcję osiągniętej ceny.
Podróżowanie po Egipcie jest bajecznie proste. Ze względów organizacyjnych to zatem zapewne niezłe preludium do wędrówek po Afryce. Trzeba jednak wierzyć przeznaczeniu i dać się prowadzić przez los. Wierzyłam tam w zabobony, znaki, amulety. Wszyscy wierzyli. I one tam działały :D
Subskrybuj:
Posty (Atom)