23 grudnia, czwartek
Spacer wśród kramów z jedzeniem, ubraniami i pamiątkami ujawnia urok tego miejsca – dosłownie na każdym z nich cos mi się podoba, coś chce kupić. Prześliczne lampiony, ciasteczka z wodorostów, chińskie pałeczki do jedzenia w kształcie łyżki i widelca, zupa rybna, kawa mrożona, śmieszne koszulki… i tak bez końca. Niestety jest duszno, gwarno a mieszanie wszelkiego typu jedzenia to nie najlepszy pomysł. Dostaje jakichś skurczów żołądka, znowu mam mdłości i wracam odpocząć do hotelu. Czytam sobie o Bangkoku.
Do 1764 dzisiejsza metropolia była niewielką wioską zwaną Bang Makok (Wieś Drzewek Oliwnych). Po zniszczeniu przez wojska birmańskie w tymże roku dawnej stolicy Syjamu(obecnej Tajlandii), Ajutthaji, zbudowano tu obóz warowny. Podczas swojej koronacji w 1782 Rama I nadał swej stolicy nazwę składającą się z 43 sylab. Przez następne lata dodano do tej nazwy jeszcze 21 sylab. Nazwa ta obecnie znajduje się w Księdze Rekordów Guinnessa jako najdłuższa nazwa geograficzna na świecie.
Bangkok cechuje chaotyczna zabudowa. Licznymi arteriami komunikacyjnymi są kanały (przy czym większość nowoczesnych dróg powstała przez zasypanie wybranych kanałów). Pełnią one również funkcję pewnego rodzaju miejsca zamieszkania- wielu mieszkańców Bangkoku mieszka na stałe w łodziach. Centrum miasta stanowi ekskluzywna dzielnica handlowa, a w części południowej przeważają rezydencje mieszkalne. W aglomeracji Bangkoku znajduje się bardzo dużo terenów zielonych zaprojektowanych jako zielone strefy. W centrum miasta na powierzchni 50 km² znajduje się park. Rzeczywiście gdy jeździmy po mieście widzimy sporo terenów zielonych a jeden z takich parków zostanie nam na długo w pamięci – ale o tym za dwa dni.
Wśród jedzenia na Khan San najciekawsze wydały nam się robaki. Czyściutkie, smakowicie doprawione wyglądały na pyszniutkie. Przyznaję, że bolący brzuch sprawił, iż sięgnęłam po niego dopiero po kilku dniach, ale rzeczywiście smakują nieźle – jak na robaki. Świerszcze nie mają za wiele mięska, ale już pędraki i temu podobne mają sporo białka i innych składników odżywczych.
Zaskakuje mnie jak dziwnych ludzi spotykamy na ulicach. Już przywykłam nieco do azjatyckich rysów i rozpoznaję różne pochodzenie mieszkańców Bangkoku.
Według danych z 2005 w mieście mieszka 5 658 953 ludzi, jednak dane te nie obejmują gości i turystów oraz wielu nielegalnych imigrantów. Skład etniczny miasta to 250 000 Chińczyków, 35 000 Sikhów, z których 80% ma tajlandzkie obywatelstwo, 30 000 Japończyków, 6000Amerykanów, 45 000 Europejczyków, 15 000 Tajwańczyków, 20 000 obywateli Południowej Korei, 6000 Nigeryjczyków, 8000 obywateli krajów arabskich, 20 000 Malezyjczyków, 4000 Singapurczyków. W mieście jest również około 400 000 — 600 000 nielegalnych imigrantów z takich krajów jak Kolumbii, Rosji, Pakistanu, Nigerii, Indii, Chin.
Główną religią w mieście jest buddyzm, wyznaje go 92% populacji, 6% to muzułmanie, 1%chrześcijanie, trzystu żydów, 0,6% to wyznawcy religii sith. W mieście znajduje się ponad 400 świątyń buddyjskich, 55 meczetów, 10 kościołów.
Następną rzeczą, która mnie zastanowiła było spostrzeżenie, że na ulicach nie widziałam starych aut. Wszystkie piękne, nowe, błyszczące. Znalazłam informację, że w mieście jest zarejestrowane 5,5 mln samochodów, przez co miasto jest ciągle zakorkowane, co stanowi duży problem. W ciągu ostatnich lat zainwestowane ogromne środki w rozbudowę infrastruktury, nowe drogi ekspresowe, wiadukty, tunele i metro, co zmniejszyło zakorkowanie, ale nie w godzinach szczytu. Inwestycje nie osiągnęły skutku, ponieważ w Bangkoku panuje ogromny popyt na samochody. Liczba poruszających się po mieście samochodów powoduje duże zanieczyszczenie powietrza. Aby przeciwdziałać zanieczyszczeniom, stworzono sieć parków miejskich, także w jego centrum. Kolejnym problemem miasta jest nielegalny handel płytami CD i DVD. Mimo że prawo zabrania rozprowadzania pirackich kopii, to w Bangkoku kwitnie nielegalny handel szczególnie na bazarze Pantip Plaza.
Duży problem to także reputacja "miasta seksu" oraz drobna przestępczość. Mimo że prostytucja jest oficjalnie nielegalna, to na ulicach Bangkoku można spotkać nocą niezliczoną liczbę prostytutek (prawdopodobnie nawet kilkanaście tysięcy kobiet zajmuje się tym procederem). Niezliczoną ilość razy byliśmy zapraszani do skorzystania z ich usług. Słyszałam, że najfajniejsze jest to, że nawet prostytutki witają się i żegnają tradycyjnie po tajsku, czyli składając ręce jak my do modlitwy i kłaniając się. Tak też dziękują informując, że skończyły. Nie sprawdzałam.
Zawyżanie cen usług oraz kradzieże kieszonkowe są częstym zjawiskiem, stąd w Bangkoku istnieje specjalna policja zajmująca się przestępstwami popełnionymi na turystach. W poważniejszych sprawach przekazuje sprawę normalnej policji.
