czwartek, 19 lipca

Dziś moja Droga nie przebiega daleko w przestrzeni, bo nasza rowerowa eskapada (trzy dziewczyny z dwójką dzieci) to zaledwie 20 km. Ważniejsze jednak od przestrzeni jest podróżowanie w czasie. Dobrze jest wracać do miejsc i lat dzieciństwa. O ile nie jest ono ciężarem, który trzyma i nie pozwala się rozwijać. Dla mnie dzieciństwo jest punktem odniesienia. Wiele z moich obecnych priorytetów, celów czy zachowań wynika bezpośrednio z doświadczeń dzieciństwa. Warto zatem spojrzeć na swoje miejsce w świecie z perspektywy dziecka. Ale tez dobrze zobaczyć siebie oczami rodziny. Kim się jest dla nich. I nie chodzi mi bynajmniej o jakieś zaburzenie poczucia własnej wartości i szukanie potwierdzenia w oczach innych. 

Wręcz przeciwnie. O ile łatwo wzbudzić zachwyt ludzi nowo poznanych, o tyle rodzina zawsze pamięta to kim byliśmy, zatem trudno w ich oczach stać się kimś kim się jest obecnie. O ile łatwo przychodzi nam ekscytowanie się spotkaniami z Innymi, o tyle spotkania z Rodziną są właśnie czymś stałym, trwałym Przypominają skąd pochodzę, kim jestem i pomagają określić dokąd zmierzam. Dzięki temu łatwiej mi świadomie tworzyć siebie, odkrywać nie tylko to, co wokół mnie, ale także to, co ukryte we mnie. Ten proces kojarzy mi się z paleta barw. Może podpowiecie mi dlaczego?

środa, 18 lipca

Powiedziano mi, że za często na tych wakacjach używam słów: spóźniłam się, zaspałam… A zatem dobrze! Wstałam kiedy się obudziłam. Czyli późno. A potem kilka autobusów odjechało beze mnie J Skutkiem tego zaczęłam łapać stopa z Krakowa około 14tej I bardzo dobrze, bo do mojego rodzinnego miasteczka – Paczkowa dojechałam akurat, gdy rodzinka wracała z pracy. Bardzo miłe spotkania i rozmowy w drodze. I zanurzenie w czas i świat dzieciństwa niczym w wodę. Poczułam się jak mała dziewczynka jadąca do babci na wakacje. Te złote pola, te góry na horyzoncie… Miodowa słodycz zalała moje serce J

 w Krakowie usiadłam sobie na skwerku i spisałam swoje myśli

zwracam uwagę na moje przepiekne nowe kolczyki MADE IN TOXA :D