Dziś przypada dzień odbioru naszych wiz chińskich, ale już kilka dni temu zorientowaliśmy się, iż nie potrafimy jeszcze zdobyć się na opuszczenie HK. Dlatego znalazłam przesympatyczna parę, z którą umówiliśmy się na kolejne dwie noce w tym mieście. Dziś ostatni dzień u Talii. Z tej okazji Łukasz przygotowuje rano jajecznicę. Pyszna! Po tylu miesiącach swojsko smakująca jajecznica jawi się w zupełnie nowej odsłonie. Przy zmywaniu naczyń okazało się jednak, ze stopił naszej gospodyni łopatkę do przewracania potraw na patelni. I co tu teraz zrobić? Z mojego punktu widzenia: mamy pomysł na prezent dla naszej hostki – nowy zestaw. Tylko trzeba znaleźć podobne! Łatwo powiedzieć.
Jedziemy do centrum handlowego M1, gdzie znajduje się jeden z dwóch w HK najprawdziwszych i-maxów. Dojazd autobusem (lub darmowymi autobusami ze stacji metra, ale tego dowiemy się następnym razem), dwie wieże, superszybkie windy na wybrane pietra, schody ruchome na pięć pięter za jednym razem, sztuczne lodowisko na siódmym, kino na dziesiątym i dwupoziomowa IKEA. Tam odnajdujemy szpachelkę jakiej szukamy. Veni, vidi, vici! Kupujemy cały zestaw.
W IKEA jest też oczywiście restauracja. A w niej – KAWA!!! najprawdziwsza, świeżo mielona i bez ograniczeń. To pierwsze miejsce w Hong Kongu, gdzie najadamy się do syta bez wyrzutów sumienia, że wydajemy fortunę. Obiecujemy sobie jeszcze tu wrócić.
A teraz do kina! Obawialiśmy się kłopotów z biletem kupowanym on-line. Nic z tych rzeczy. Pani odbiera kartę kredytową, która dokonano płatności, przeciąga przez czytnik i od razu drukuje bilety. Jakie to może być proste!
Wchodzimy do przyciemnionej sali. Prawie pełna – to tuż po premierze „Piratów z Karaibów”. Ja oczywiście nadal nie mam pojęcia o co w tej serii chodzi (no tak się złożyło, że nie obejrzałam i już, no!), ale słyszę, że się szybko zorientuję. Jasne! Otulam się wszystkim co znalazłam w plecaku, bo klimatyzacja ustawiona jest oczywiście na „mniej niż zero”. Z głośników rozlega się informacja po kantońsku, mandaryńsku i nareszcie po angielsku: ostrzegają, że jeśli komuś zrobi się niedobrze, to należy odwrócić wzrok, oddychać, wezwać obsługę. Czyżby miało być aż tak realistycznie? Nie dowierzam. A jednak! Film chyba wszyscy już oglądali, powiem więc tylko, ze scena ze szpadą przebijającą drzwi wypadła fantastycznie. Pojawiała się zresztą już w zwiastunach, które widzieliśmy w kinach 3D. Scen wyprodukowanych jednak specjalnie na potrzeby i-maxa było niewiele, więc nie mogliśmy docenić jego możliwości w pełni. Uznaliśmy, że trzeba znaleźć film, pomyślany i wyprodukowany jako 3D, nawet jeśli będzie to bajka. Wybór padł na Transformersów 3. Ale to już następnym razem.
Po południu zabieramy nasza gospodynię na obiad. Na szczęście wybiera miejsce z przystępnymi cenami i niesamowitym wietnamskim menu. Jedząc sałatkę z meduz zastanawiamy się czy to te z Parku Oceanicznego. Różności i dziwności było zresztą tego dnia sporo.Dziś ostatnia noc u Talii, potem przenosimy się na odległa część wyspową. Dlatego wieczorem jedziemy do turystycznej części nabrzeża, by podziwiać przepięknie oświetlone budynki. To, że można miasto przystroić światłami w taki sposób, nie przyszło mi wcześniej do głowy. Szkoda tu słów. Chciałabym jedynie mieć więcej umiejętności, by zdjęcia mogły oddać ten szyk w najlepszym nowoczesnym wydaniu. Bo na miasto składają się tu oświetlone budynki, statki, monumenty, fontanny, rzeźby, deptaki, tłumy turystów. Ach, jak dobrze byłoby tu zostać na trochę dłużej. Naprawdę nie na bardzo długo, tylko na jakiś rok lub dwa...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz