25 grudnia, Pierwszy Dzień Świąt Bożego Narodzenia
W noc wigilijną nie było pasterki a zwierzęta nie mówiły ludzkim głosem. A to wokół rozbrzmiewał jezyk, którego pojąć na razie nie sposób. Ponad 95% populacji Tajlandii posługuje się językiem tajskim. W tajskim występuje pięć tonów: niski, średni, wysoki, rosnący i opadający. Powoduje to, że słowo, które napisalibyśmy tak samo w alfabecie łacińskim może znaczyć pięć różnych rzeczy w zależności od intonacji. Jest to bardzo trudne dla osób, które spotykają się z tym po raz pierwszy Niezależnie od tego co chcemy powiedzieć po tajsku, mężczyźni powinni kończyć każde zdanie „krap”, a kobiety „ka”. Zaraz po przyjeździe mowa tajska wydaje się ciągiem niezrozumiałych dźwięków, ale „krap” i „ka” można usłyszeć dość łatwo na końcu większości zdań.

Nie mamy choinki, więc postanowiliśmy się wybrac na zakupy. Bangkok może się poszczycić centrami handlowymi, jakich może mu jedynie pozazdrościć wiele innych stolic. W samym centrum (Siam Square) znajdziemy największe, najbardziej imponujące i najdroższe, a im dalej od centrum, tym bardziej stają się lokalne, tajskie i tańsze. My chcemy odwiedzić oba rodzaje, żeby samemu doświadczyć kontrastu między starym i nowym, między przeszłością i przyszłością Bangkoku.

Zaraz przy stacji BTS Siam znajdziemy Siam Paragon – najbardziej chyba okazałe ze wszystkich centrum handlowe. Znajdziemy w nim sklepy wszystkich najbardziej ekskluzywnych marek, a także kino, kręgle i piękne akwarium Siam Ocean World. Obok niego stoją dwa starsze centra Siam Centre oraz Siam Discovery Centre. Oba nieco straciły po otwarciu Siam Paragon, ale za to możemy tam znaleźć tańsze sklepy oraz ubrania mniej znanych, ale za to bardziej oryginalnych marek.Niedaleko od Siam, bo przy stacji BTS National Stadium, znajdziemy jedno z ulubionych miejsc turystów przyjeżdżających do Bangkoku – centrum handlowe MBK. Tutaj już poczujemy się dużo bardziej jak na tajskim targowisku, tyle że pod dachem i z klimatyzacją. MBK pełne jest małych sklepików sprzedających pamiątki, rękodzieło, ubrania, telefony komórkowe i elektronikę, i wszystko inne, o czym można zamarzyć. Ceny podlegają negocjacjom. Nieco dalej od centrum znajdują się wielki Central World oraz Central Chitlom, które charakterem zbliżone są do Siam Paragon. Oprócz nich po całym Bangkoku rozrzuconych jest wiele centrów sieci Central, The Mall, Imperial World, i innych.

My postanowiliśmy dzisiaj odwiedzić jedno z targowisk. Największym i najbardziej znanym jest Targ Weekendowy Czatuczak, o którym więcej przeczytać można na osobnej stronie - http://www.chatuchak.org/. Oprócz niego, świetnym miejscem do kupowania pamiątek i tajskiego rękodzieła jest Nocny Targ Suan-Lum znajdujący się przy stacji metra Lumpini. Drugi najbardziej znany nocny targ jest w „czerwonej” dzielnicy Pat Pong. Stragany ustawione są w tej samej ulicy co bary A-go-go, a odwiedzających zagadują naganiacze namawiający do zobaczenia Ping-Pong Show. Ceny są tam też dużo wyższe, bo odwiedza go wielu turystów, których łatwo naciągnąć.


Targ Weekendowy Czatuczak,jest jednym z największych na świecie rynków, w weekend obejmuje obszar 70 rai (27 ha) w sumie podzielony na 27 sekcji, zawiera ponad 15.000 stoisk sprzedaży towarów z każdej części Tajlandii. Ponad 200.000 odwiedzających każdego dnia (sob-nd). Można znaleźć tutaj prawie wszystko i liczyć na negocjacje cen lokalnych (a nie cena turystycznych), większość dostawców faktycznie pochodzi z lokalnych fabryk, jak antyczne rzeźby w drewnie, rękodzieło gliny, pamiątki z każdej części Tajlandii, amulety buddyjskie, drewniane meble ręcznie zdobione, kwiaty, rośliny, wyroby ceramiczne, chińskie towary, elementy wystroju wnetrz i ogrodów: rośliny, kamienie, jedwab, psy iinne zwierzeta, itp.
Nas spacer po targowisku trwał wiele godzin. Zakupów znaczniejszych nie poczyniliśmy. Poza jedzeniem. Jedliśmy i piliśmy niemal non stop. Ale jedzenie to osobna opowieść o Tajlandii. Tajowie lubią jeść i robią to wszędzie i kilka razy dziennie. Ulice pełne są zapachów, Tajlandia wręcz pachnie jedzeniem, a popularnym powiedzeniem na powitanie jest czasem zamiast „jak się masz?” to „czy już jadłeś?”. Kuchnia jaką tutaj możecie wypróbować jest uznawana za jedną z najlepszych na świecie. Cechuje ją prostota przyrządzenia, doskonałe sosy smakowe, ostre przyprawy i zalety zdrowotne. Większość dań opiera się na głównych składnikach, czyli ryżu, lub makaronie sojowym lub ryżowym. Główną przyprawą jest chilli, które jest dużo pikantniejsze niż w Europie. Najprawdziwszą kuchnie można wypróbować w ulicznych barach, trzeba jednak wiedzieć gdzie usiąść i skorzystać z oferty, ponadto bardzo rzadko można coś wybrać z menu w języku angielskim.

W miejscach turystycznych można spotkać nazwy potraw wraz ze składem w języku angielskim. W centrach handlowych istnieje duży wybór restauracji serwujących kuchnie całego świata, od włoskiej pizzy i spagetti po amerykańskie steki, czy japońskie sushi prosto z taśmy. W największych kurortach wiele restauracji jest prowadzonych prywatnie przez rodowitych mieszkańców różnych narodowości, dzięki czemu można posmakować wszystkiego co lubi podniebienie.
Zaletą w Tajlandii jest fakt możliwości zjedzenia czegoś niemal na każdym kroku, od pokrojonych owoców egzotycznych, przez grilowane szaszłyki, kurczaki i owoce morza po gotowane zupy. Wszystkie te specjały są przygotowywane na specjalnie rozstawianych wózkach wzdłuż chodników. Jednak o jedzeniu opowiem więcej innym razem.

Teraz chciałam napisać o kilku sytuacjach, które nas zaskoczyły. Spotkaliśmy kilka niesamowitych osób np. z wystrojonymi pieskami; kilka ekscentrycznych stoisk np. z lampkami w kształcie ludzkich czaszek – wykonanymi z plastyku. W pewnym momencie byliśmy świadkami sceny gdy wszyscy stanęli na baczność. Jeszcze nie wiedzieliśmy, że codziennie o 8 rano i 6 po południu odtwarzany jest hymn narodowy – o hymnie to też osobna opowieść… A potem się ściemniło i rozłożyli się wsprzdawcy z matami, z wieszakami na kókach. W czasie targowani jakiejś koszulki zwinęli się i schowali. Wszyscy. Po chwili przeszło kilkunastu uśmiechniętych policjantów w asyście samochodu na sygnale. Zapytałam czy nie wolno im tu handlować – pani potwierdziła. Upewniłam się, czy zaraz znowu zaraz się rozłożą – przytaknęła. Powiedziałam, że w moim kraju jest tak samo – i obie zaczęłyśmy się śmiać. Tylko tutaj policja wykonuje swoje zadania z uśmiechem, jest uprzejma i nie czepia się, gdy sprzedawcy usuwają się im z drogi. I wszyscy są zadowoleni.
Zrobilo się późno. Postanowiliśmy skorzystać, że jesteśmy w północnej części miasta i kupić bilety do Chiang Mai (na dworcu północnym, bo w informacji turystycznej, oczywiście rządowej, wydały nam się podejrzanie drogie). Z mapy wynikało, że wystarczy przejść przez park. Spacerowaliśmy sobie zatem po parku, potem maszerowaliśmy w kierunku północnym podziwiając trawniki, skwerki, polowe silownie i próbując dopytac się o drogę. Jednak wszyscy machali w kierunku przeciwnym powtarzając „bus”, „tuktuk” albo „taxi”. W końcu mili policjanci wskazali nam właściwą drogę, która tonęla w ciemnościach. Gdy tak staliśmy na skrzyżowaniu zastanawiając się w którą mańkę uderzyć, podjechał policjant na elektrycznym skuterku patrolowym. Naśladując tajskie dźwięki wymieniliśmy nazwę dworca a on zamachał, żebyśmy wsiadali.Wprawdzie widziała już i trzy, i cztery osoby na motorze, ale nigdy na takim maleństwie. Jakoś jednak się umościliśmy i w ciszy, przz ciemność pognaliśmy w kierunku dworca. Widok nas absolutnie zamurował. Dworzec autobusowy w Bangkoku wygląda jak spodek kosmiczny. Wokół mrowią się tysiące ludzi, przysiadają przy straganach z jedzeniem, przy świątyniach – a wszędzie cicho, czysto i przyjemnie. A bilety rzeczywiście kupiliśmy dużo taniej – po 518 batów, a nie po 900.