Na dziś wykupiliśmy sobie całodzienną wycieczkę po Delcie Mekongu za… 8 dolarów od osoby! Rzeczywiście w Wietnamie nie opłaca się podróżowanie na własna rękę. Za motory do muzeum wczoraj zapłaciliśmy równowartość 6 dolarów;/
Wcześnie rano zanosimy nasze bagaże do biura podróży i wsiadamy w luksusowego busika. Była tez wersja z płynięciem na miejsce (lub z powrotem) łodzią za dodatkowa opłata 14 dolarów. Ale wydaje mi się, że 3 typy łodzi, które mamy w programie to wystarczająca atrakcja.
Jedziemy sobie zatem a przewodnik opowiada. Opowiada rewelacyjnie, ma poczucie humoru i ogromne doświadczenie (pracuje jako guide już ponad 5 lat i zaskakuje nas żartami na temat zadawanych przez turystów pytań). Tłumaczy nam jakie są teorie wyjaśniające zupełnie odmienny akcent ludzi z Delty Mekongu od pozostałych, mieszkających niejednokrotnie tuż obok. Opowiada nam o trzech kolorach Mekongu: brązowym (zabarwiony mułem), czarnym (w Sajgonie, zabrudzony) i zielonym (od glonów). Zabawia nas opowieściami i przekonaniach Wietnamczyków, np. o tym, że nie należy sobie brać żony z Delty. A to dlatego, że są strasznymi brudaskami (o zyciu całej rodziny na jednej łodzi już pisałam w Kambodży, więc nie będę się powtarzała, bo łatwo sobie wyobrazić co się dzieje, gdy kuchnia i toaleta znajdują się w tym samym miejscu). Wyjaśnia nam też, dlaczego wszyscy tu za nami krzyczą „one dolar” – bo jest krócej niż „21 000 wietnamskich dongów”, więc i turystom wydaje się że to mniej. Tu ma rację. Najzabawniejsza była jednak historia o tym jak Wietnamczycy jeszcze niedawno postrzegali białych ludzi. Gdy nasz przewodnik był małym chłopcem do jego wioski zajechało dwóch białych. Wszyscy myśleli, że to jacyś bogowie. Nie spotkali wcześniej ani białych, ani grubych, więc biegali za nimi i krzyczeli „happy Budda” bo to jedyne wyobrażenie – skojarzenie jakie im przychodziło do głowy. Na koniec dzieli się jeszcze z nami radami jak rozmawiać z policją (która nie zna zbyt dobrze angielskiego): mówić szybko, mocno gestykulować rękami i mieć kask. Wtedy rezygnują.
Wycieczka oczywiście jest tak tania, bo zatrzymujemy się w miejscach sponsorujących nas – bo większość turystów cos tam kupuje. Ale o hotelach i restauracjach na trasie nie będę pisała.
Dojeżdżamy do Delty Mekongu. Info z neta:
Mekong, Me Nam Khong, Me Nam Kong, Me Kong, Lancang-ciang, Dza-cz'u, najdłuższa rzeka na Półwyspie Indochińskim. Płynie przez Chiny,Laos, Kambodżę i Wietnam. Długość 4500 km, powierzchnia dorzecza 810 tys. km2. Źródła w górach Tangla. Przepływa przez Równinę Kambodżańską, uchodzi deltą (o powierzchni 70 tys. km2) do Morza Południowochińskiego.
Główne dopływy: Mun, Tonlé Sap, Sekhong.
Większe miasta: Luang Prabang, Vientiane, Phnom Penh.
Dolina Mekong jest znana jako ośrodek uprawy ryżu. Wykorzystywana do żeglugi w dolnym biegu.
Mekong (chiń.: 瀾滄江, Láncāng Jiāng, taj.: Me Nam Khong, tybet.: Dza-cza, Me Kong, Me Nam Kong, wiet.: Mê Kông) – najdłuższa rzeka na Półwyspie Indochińskim (4. w Azji, 9. na świecie).
Przepływa przez Chiny (ma źródła w górach Tangla na Wyżynie Tybetańskiej), Laos,Kambodżę oraz Wietnam. Uchodzi do Morza Południowochińskiego szeroką deltą o powierzchni 55 tys. km². Częściowo wyznacza granicę Laosu z Tajlandią oraz Birmą.
Powierzchnia dorzecza Mekongu wynosi ok. 810 tys. km², a długość 4500 km. Główne dopływy to: Mun, Nam Ou, Sekhong i Tonle Sap. W górnym biegu znajduje się wielewodospadów i progów skalnych. Większe miasta leżące nad rzeką to: Wientian,Savannakhet, Phnom Penh i Luang Prabang. Za Phnom Penh rzeka rozgałęzia się na Mekong i Bassac, a następnie, już na terenie Wietnamu, Mekong dzieli się na sześć odnóg, a Bassac na trzy, tworząc deltę Mekongu o powierzchni 55 000 km². Łączna długość szlaków wodnych na obszarze delty wynosi ok. 3 200 km.
Średni przepływ wody przy ujściu wynosi ok. 12-15 tys. m³/s, ale może wzrosnąć do blisko 30 tys. m³/s w sierpniu. Wahania poziomu wód w dolnym odcinku mogą wynosić nawet 12 m. Dolina Mekongu na Równinie Kambodżańskiej pokryta jest plantacjami ryżu. Rzeka ta niesie cenny muł, wzbogacający glebę. Pozwala to rolnikom na tych terenach uzyskiwać rocznie aż trzy zbiory ryżu, stanowiącego tu podstawę wyżywienia.
Dolny bieg Mekongu jest najważniejszym szlakiem komunikacyjnym w Indochinach, a statki morskie dopływają do Phnom Penh, stolicy Kambodży.
Rzeka ta jest siedliskiem około 1 200 gatunków ryb. Niektóre z nich, jak również krewetki są hodowane. W wodach Mekongu żyje także pewien zagrożony gatunek z rodziny sumowatych:Pangaz (Pangasianodon gigas); ryby te mogą osiągać prawie trzy metry. W roku 2005 rybacy złowili okaz o wadze 293. kg. Żyje tu również delfin krótkogłowy (Orcaella brevirostris), ssak zagrożony wymarciem, badacze przypuszczają, że w rzece zostało niespełna 100 osobników. A od pewnej popularnej tutaj ryby z rodziny karpiowatych pochodzi nazwa kambodżańskiej jednostki monetarnej, riela. Rocznie poławia się do 1,3 milionów ton ryb.
Wycieczka jednodniowa obejmowała takie miejsca sponsorowane jak pszczela pasieka, produkcja cukierków z kokosów czy wina z wężami w środku. Ale przy okazji można było tych rzeczy za darmo popróbować (jakoś nikt się nie kwapił by kupować), popływać różnymi łodziami, przyjrzeć się mieszkańcom z bliska, zjeść lokalny obiad, pojeździć na rowerze po wiosce. Najbardziej podobała mi się jednak możliwość pobawienia się z wielkim pytonem. OKAZAŁ SIĘ NEIZWYKLE SILNY!!! Tak więc po kilku chwilach oplótł mnie „przyjaźnie” i jakoś odechciało mi się dalszego z nim zaprzyjaźniania…
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz