18 kwietnia, poniedziałek

Wyspa Bohol jest tropikalnym rajem z zatoczkami i pięknymi białymi piaszczystymi plażami. Można tutaj znaleźć najlepsze miejsca do nurkowania. Płytkie wody i koralowe ogrody tworzą duże zróżnicowanie. Jednak główną atrakcją są strome ściany z jaskiniami i licznymi nawisami. Świat podwodny przyciąga swoim bogactwem. Koralowce, gorgonie, miękkie korale, skrzydlice oraz w niektórych okresach można tu spotkać przedstawicieli gatunków wielkich ryb. Nurkowanie na tej wyspie dostarczy na pewno niezapomnianych przeżyć gdyż nie wystąpiło w tym rejonie blaknięcie korali. Można tutaj nurkować przez cały rok, lecz najlepszym okresem jest czas od listopada do maja. Egzotyczny klimat, różnorodność atrakcji i wspaniałe miejsce do nurkowania to właśnie wyspa Bohol. Miejsce godne zobaczenia ze względu na swoje liczne walory krajobrazowe jak i atrakcje turystyczne. Piaszczyste plaże, rafy koralowe, bogaty podwodny świat to na pewno argumenty świadczące o niezwykłości tego miejsca.

Przeczytałam, zauroczyłam się opisem i ruszyliśmy na Cabilao. Wybór padł oczywiście na nurkowisko mało uczęszczane, polecane przez krewnych i znajomych królika.
Nurkowanie tutaj wśród pięknych koralowych ogrodów w płytkich wodach jest bardzo zróżnicowane. Jednak główną atrakcją są strome ściany z jaskiniami i nawisami. Podwodny świat wokół Bohol jest w znakomitym stanie i ma wiele do zaoferowania.

Jedziemy najpierw autobusem lokalnym – czy to jeszcze mieści się w kategorii „autobus”? Każdym razie obejmuje go kategoria „komunikacja publiczna”. Widnieje na zdjęciach z dni poprzednich, bo tym razem był taki tłok ze wewnątrz zdjęcia nie udało mi się zrobić. Potem płyniemy łodzią na wyspę. Nie wiemy dokąd chcemy dokładnie, ale mamy szczęście i trafiamy dokładnie na plażę z wcześniej upatrzoną przez nas szkołą nurkową. Wyglada bardzo profesjonalnie.

Problem zaczyna się przy haśle „zakwaterowanie”. Dowiadujemy się, że na wyspie są tylko trzy resorty (zwyczajnych domów wczasowych, hoteli czy innych takich na Filipinach nie ma prawie wcale, a tu z pewnością) a we wszystkich ceny około 2 500 peso (ok. 165 zł) z pokój. Panuje tu jakaś zmowa cenowa, bo choć oferują w cenie śniadanie to nie zawsze gwarantują że prąd będzie przez cała dobę. A tu się nie da wytrzymać w nocy bez wiatraka, a najlepiej klimatyzacji. Jestem przeciwniczka klimatyzacji, ale przy tych temperaturach nie sposób nie cieszyć się na jej widok.
Zapada zmrok i kończą nam się opcje negocjacyjne. Uciec z wyspy już nie możemy, zresztą dokąd? Hamaków nie rozwiesimy tak po prostu, bo przyroda tu dzika i wdziera się „drzwiami i oknami”, więc warto takowe posiadać. Ostatecznie udaje nam się wynegocjować ‘domek Stefana” za 2 000 peso ze śniadaniem. Domek jest luksusowy, prywatny (właściciel jest właśnie w stolicy), dwupiętrowy z tarasem i tylko dla nas. Pocieszamy się, że odrobina luksusu nam się czasem należy, a w cenie mamy jeszcze śniadanie.